Conferentie.

Van 18-10 tot 24-10

Hallo Allemaal,

Hoe is het in Nederland? Hier is alles goed. Een drukke maar wel leuke week gehad.

Zaterdag 18-10
Vandaag zijn we naar de Kasubi Tombs geweest. Dat zijn de tombes van een koningsfamilie in Uganda. We mochten niet in onze broek naar binnen, dus moesten we een doek omknopen. De hut waar de tombes in zijn is helemaal gemaakt van een soort stro en hout. De hut was heel groot. 22 meter hoog en ongeveer 32 meter in doorsnee. De dakconstructie bestaat uit 52 ringen die ondersteund worden door 52 palen. Dit omdat dit koninkrijk 52 clans heeft. De kleinste ringen zijn zwart omdat ze met bloed doorweekt zijn. Daar hebben mannen zich voor op moeten offeren. De eerste koning die daar begraven ligt had 901 vrouwen. Hij had een luipaard als huisdier. Toen de koning dood ging werd het luipaard onhandelbaar en hebben ze hem vergiftigd en opgezet, deze staat ook in de hut. Verder stond er een spel wat de koning graag speelde. Buiten was een vuurplaats die altijd aangehouden werd en er was een kleinere hut waar de trommels in opgeslagen waren. Daar mochten alleen mannen naar binnen.
Na het bezoek aan de tombs zijn we in de stad afgezet. We hebben weer 2 boeken voor Nikki gehaald. Daarna zijn we naar het winkelcentrum gegaan waar we bijna iedere zaterdag heen gaan. Daar hebben we ons haar laten knippen. Want dat was echt te lang geworden.

Zondag 19-10
Vandaag hebben we aan de paper gewerkt die we vrijdag 24 oktober moeten presenteren. Verder hebben we zoals gewoonlijk de was gedaan. Ook zijn we nog naar het internetcafé geweest. Maar verder eigenlijk niet zo veel.

Maandag 20-10
Weer een stage dag. Smorgens niet zo heel veel gedaan. Na de middag zijn we met Patrick naar de stad geweest om stof te halen voor ons voorbeeldkorset. We zijn in een buurtje geweest waar heel veel stoffenwinkeltjes zitten en ook winkeltjes waar je allerlei lintjes, boordjes, kantjes en dergelijke kunt krijgen. Ook zitten ze daar overal op straat met hele oude naaimachines om iets te vermaken of als je iets wilt laten maken kan dat ook. We hebben een paarse stof uitgezocht voor ons korset.

Dinsdag 21-10
Vandaag hebben we 2 vergaderingen bijgewoond waar we niet helemaal van snapten waarom wij er bij moesten zijn. Na de middag is Nikki begonnen met het in elkaar zetten van het voorbeeld korset. Ik heb Patrick geholpen met het gipsen van een jongetje met het syndroom van down. Hij is 7 jaar oud en heeft een kyfose(knik) in zijn ruggegraat. Ze hebben hem daaraan geopereerd omdat hij niet goed kon ademen. Nu moet hij een korset om de correctie te behouden. Ik heb geprobeerd om een beetje met hem te communiceren. Dat ging best goed. Hij probeerde mij na te zeggen. Hij gooide iets op de grond en toen zei ik: o,o en dat ging hij nadoen. Daarna waren ze nog even in de werkplaats omdat het regende. Toen heb ik een soort klapspelletje met hem gedaan. Dat pakte hij ook heel snel op. Daarna heb ik een knuffel van hem gekregen, heel leuk. Toen hij terug ging naar de zaal riep hij byeeeeeeeeeeee!

Woensdag 22-10
Vandaag ben ik alleen naar stage geweest omdat Nikki ziek was. ’s Morgens ben in naar polioclinic geweest. Na de middag ben ik verder gegaan met het voorbeeldkorset. Daarna heb ik Patrick nog geholpen met het corrigeren van het gipsmodel van het jongetje met down.

Donderdag 23-10
Nikki voelde zich vandaag weer beter, dus ze is weer mee naar stage gegaan. De ochtend hebben we bij assessmentcentre gekeken. Na de middag hebben we onze presentatie voor de conferentie gemaakt.

Vrijdag 24-10
De conferentie. ’s Morgens zijn we opgehaald door een taxi. Hij heeft ons naar Hotel Africana gebracht waar de conferentie was. Er waren erg veel presentaties. Wij stonden gepland om 5.40. maar we hebben pas om 6.10 gepresenteerd. Nikki heeft de presentatie gedaan. Het ging goed. Nu nog maar hopen dat het ook werkt. Na de laatste presentatie hebben we diner gehad in het hotel. Na het eten kregen we onze certificaten, het was inmiddels al tegen 21 uur. Toen heeft iemand van de polioclinic ons naar huis gebracht, want hij vond dat we ’s avonds niet met het openbaar vervoer naar huis mochten.

Verder wil ik ook nog even kwijt dat de kindjes op de school hier ons steeds leuker gaan vinden. In het begin durfden de meesten niet eens een handje te geven en van de week kregen we van een meisje een knuffel!! Ook is het hier heel normaal om op een bijna lege tank rond te rijden. En als ze dan gaan tanken gaan ze voor 2 liter tanken ofzo. Omdat ze niet meer geld hebben. Echt heel vreemd.

Dit was het weer voor deze keer!!

Liefs Mariska