Druk weekje...

Van 15-11 tot 21-11

Hallo allemaal, hier ben ik weer. We hebben deze week weer veel meegemaakt, dus veel leesplezier!!

Zaterdag 15-11
Vandaag zijn we rustig aan opgestaan en ons klaargemaakt om naar de stad te gaan. We zijn weer even op een souvenirmarkt geweest en daarna zijn we naar een wijkje in Kampala gegaan waar ze allerlei stofjes en naaiaccessoires verkopen. Van lintjes tot biejeeband (zeker verkeerd geschreven) en van ritsen tot knopen en gespen en alles wat je je maar kunt bedenken om zelf iets te maken. Ook zitten ze overal op straat met hele oude naaimachines van alles te maken op bestelling. Daarna zijn we weer naar het winkelcentrum geweest om daar wat te eten en daarna nog wat boodschappen gedaan. We gaan hier een ontzettend kitscherige kerst maken want alles wat je hier aan kerstversiering kunt kopen is ontzettend lelijk.

Zondag 16-11
Vandaag hebben we weer gewassen en de afwas gedaan en nog wat aan de cursus voor het NiMa-korset gewerkt. ’s Avonds zijn we vis gaan eten met Joseph. Een collega van het ziekenhuis. Het begon allemaal al goed. We hadden afgesproken dat hij ons tussen 5 en 6 op zou komen halen. Dus wij waren een beetje uitgegaan van 6 uur, oegandesen kennende. Die zijn namelijk altijd te laat!! Maar toen was hij er al om half 5!! En hij kwam niet naar binnen, nee hij bleef in de auto, liggen wel te verstaan. We hebben toen even heel hard gelachen en toen zijn we maar naar beneden gegaan. We zijn met Joseph naar Ggaba gereden. Daar in een soort van parkje vis besteld en toen ergens gaan zitten. We hebben met zijn 3en een extra-large vis besteld. Je had 3 keuzes, een big fish, een large fish en een extra-large fish. We hadden er ook frietjes bij besteld. We kregen een hele gefrituurde tilapia van ongeveer 40 cm lang. De kop en de staart zaten er nog aan. We hebben hem op zijn oegandees opgegeten, met de vingers dus. Hij was heel erg lekker en de kop hebben we aan Joseph gegeven, hij zei dat dat het lekkerste was. Maar wij durfden het niet aan.

Maandag 17-11
Vandaag zijn we bezig geweest met het 5de NiMa-korset. Het wilde niet zo vlotten want de naaimachine liep iedere keer vast en we konden niet bij het metaal voor de baleinen omdat patrick er niet was en hij de enige was met een sleutel van dat hok. Verder hebben we wat ideeën voor het eindverslag op papier gezet.

Dinsdag 18-11
Vanmorgen departementsvergadering en wardround, zoals altijd. Daarna zijn we verder gegaan met het 5de NiMa-korset. Patrick was er nog steeds niet. Toen heeft de manager de deur opengebroken om bij het metaal te kunnen. Toen hebben we bij metaal de baleinen uit laten zagen. Ik heb de baleinen glad gemaakt op de trechterfreesmachine en Nikki heeft John begeleid bij het stikken. Aan het eind van de dag was het korset af. We hebben ook nog een pre-prototype gemaakt van een handprothese. We willen gaan proberen om een armprothese te maken die lokaal te maken is en daardoor een stuk goedkoper wordt. Omdat nu alle materialen uit Europa geïmporteerd moeten worden.

Woensdag 19-11
We hebben vandaag het 5de NiMa-korset afgeleverd samen met Henry. Ook hebben we het 6de NiMa-korset aangemeten. Als we 10 korsetten gemaakt hebben gaan we weer taart eten. Ook hebben we materiaal geregeld voor het prototype van de handprothese. Ik zal trouwens een foto op de site zetten van het pre-prototype. Aan het eind van de middag zijn we met Henry naar de stad gegaan om schmink te zoeken. Die wilden we graag hebben voor ons bezoek aan de school van esther. Eerst hebben we een lading rolstoelen ergens midden in de stad afgezet en daarna hebben we een vriend van Henry opgezocht. Hij heeft ons een soort kleurstof laten zien, maar omdat we niet wisten wat het op de huid doet zijn we verder gaan zoeken. In een andere winkel wilden ze ons printerpasta laten zien. Maar we dachten dat dat zeker giftig zou zijn. Maar in die winkel hadden ze wel potten met verfpoeder. Daar hoefde je alleen maar water bij te doen en er stond op dat het niet giftig was. En de winkelmevrouw zei dat het wel vaker als schmink gebruikt wordt. Dus toen hebben we dat maar meegenomen.

Donderdag 20-11
Vandaag hebben we de hele ochtend gewacht op een fysiotherapeut die een patiënt mee zou brengen voor een NiMa-korset. Maar om 12.15 was er nog niemand en wij moesten nog terug naar immigratie, dus toen zijn we gegaan. Bij immigratie aangekomen konden ze in eerste instantie onze paspoorten niet vinden. Toen ze ze eindelijk gevonden hadden bleek dat we een special pass nodig hebben. En daarvoor moesten we betalen. Wij naar de cashier, moesten we terug naar de stad om daar bij een of andere bank te gaan betalen. Daar aangekomen waren we meteen aan de beurt, verteld die vriendelijke mevrouw dat we een uur moeten wachten op ons bonnetje……Pffff. Maarja, als het goed is mogen we nu blijven tot januari.

Vrijdag 21-11
Vandaag hadden we afgesproken om met esther naar haar schooltje voor arme kinderen te gaan. Rond half 9 zou ze ons op komen halen. Het was bijna 9 uur voordat ze er was, maarja oegandesen. Wij op weg naar de school, gewapend met schmink. Onderweg nog snoepjes gehaald en toen vroegen we esther of we nog iets meer mee konden nemen waar we ze blij mee konden maken. Ze kreeg hele grote ogen en zei toen, brood en misschien ook een kilo suiker voor door de pap. Want ze zei dat sommige kinderen soms een week geen eten kregen. Dus wij 6 broden en een kilo suiker en 2 zakken snoepjes gekocht voor ongeveer 12 euro. Toen moesten we nog een heel eind met de matatu en daarna hebben we onze eerste boda-boda ervaring gehad. Want de school ligt ver van de stad af en er komen daar geen taxi’s. Een boda-boda is een brommertje/motor die dient als Taxi. Je gaat dan achterop zitten en de chauffeur brengt je dan waar je naar toe wil. We moesten we een goede boda uitzoeken voor mij omdat ik een beetje zwaar ben voor oegandese maatstaven. Maar het was gelukt. Af en toe best eng, als je bijvoorbeeld vrij steil naar beneden gaat of op een stukje van een halve meter tussen 2 geulen door moet. Moet je er maar op vertrouwen dat de chauffeur goed is in zijn werk. Op de school aangekomen hadden we meteen ieder een stuk of 10 kinderen aan onze handen hangen. Daarna zijn we voorgesteld aan de kinderen en de leraren en er werd verteld wat we allemaal meegenomen hadden. Iedere keer juichten de kinderen en zag je de lach op hun gezicht breder worden. Daarna zijn we begonnen met het schminken van de kinderen. Dit was iets wat ze nog nooit gezien hadden, laat staan zelf gehad hadden. We hadden 4 dingen uitgezocht die ze konden kiezen. Een prinses, een piraat, een vlinder of een tijger. We zijn van half 12 tot ongeveer 2 uur bezig geweest en toen hadden we ze allemaal geschminkt. Toen mochten we brood uit gaan delen. Sommigen gingen op de knieën als we ze een boterham gaven. Dat kunnen wij ons niet voorstellen hoe blij die kinderen waren met een boterham. Daarna hebben we nog wat foto’s gemaakt, die zeker op de site komen en we hebben nog wat rondgekeken. We hebben esther gevraagd hoeveel het kost om een kind een jaar naar school te sturen. Dat kost ongeveer 50.000 Ush, dit is ongeveer 20 euro. Dus als je nog een keer iets wil doen voor de armere medemens denk dan een keer aan dit schooltje. We hebben ook gezien dat 1 kindje een pakketje kreeg van een soort van foster parent uit Engeland. Het was een kersmis pakketje met kerstkadootjes. Dit meisje heeft alleen een moeder en is heel arm. Ze was heel blij met de kadootjes. Er zaten schoolspulletjes in en speelgoed en 2 paar sokken en een petje. Maar het grote probleem was om dat kindje met pakketje weer veilig thuis te krijgen zonder dat de andere kinderen de kadootjes zouden stelen. Na deze hele leuke dag zijn we wee terug gegaan op de boda en met de matatu. En vanavond gaan we lekker een film kijken.

Nu nog even een paar andere dingen. Nikki heeft vorig jaar de Nijmeegse Vierdaagse gelopen voor Blaren voor Afrika. Nu had Nikki het idee, eigenlijk vorig jaar al, om kinderfeestjes te gaan organiseren en dan bijvoorbeeld 20 euro per feestje te vragen voor Blaren voor Afrika omdat ze geen zin heeft om weer bij iedereen te gaan leuren. Ik heb gezegd dat ik haar wel mee wil helpen met de feestjes. En de eerste 100 euro gaat dan naar Blaren voor Afrika. Die kiezen ieder jaar een ander project in Afrika. De rest van de opbrengst willen we dan naar esther sturen voor haar schooltje. Dus als iemand nog een kinderfeestje te organiseren heeft na januari, denk dan aan ons.

Ook zijn we bezig met het inzamelen van geld zodat we de 10 mensen van de werkplaats allemaal een setje met gereedschap kunnen geven. Nikki heeft al 100 euro bij elkaar, of ja haar oma en mama. En als we 200 euro hebben kunnen we iedereen de hoognodige gereedschappen geven. Meer is natuurlijk altijd welkom. Als je iets wil geven mail me dan even, dan mail ik mijn bankrekeningnummer wel door.
Mijn mailadres is: roelofs_m@hotmail.com

Zo dat is weer genoeg leesvoer denk ik.

Liefs Mariska