Jurk?!?!?!

15-12 tot 20-12

Hallo allemaal, Hoe is het daar? Hier is het goed. Begin thuis wel steeds meer en steeds vaker te missen, maar dat zal er wel bij horen. Nog maar iets meer als een maand en dan gaan we weer terug naar Nederland. Verder is het heel raar dat het bijna kerstmis is maar hier is het nog steeds mooi weer, tegen de 30 graden. Dus het past totaal niet bij kerstmis hoe wij dat gewend zijn. We zijn uitgenodigd bij de familie Kawooya eerste kerstdag en we gaan buiten eten!!! Echt vreemd. Verder heb ik al een lijstje gemaakt wat ik wil eten als ik weer thuis ben. Op dit lijstje staat onder andere: Oliebollen, pepernoten, erwtensoep van mama, rode kool van mama, appeltaart, rookworst, frietjes met een frikadel, appelmoes en stoofpeertjes van mama en natuurlijk dropjes. Nu zal ik vertellen wat we deze week weer meegemaakt hebben.

Maandag 15-12
Vandaag hebben we met Dr. Beyeza gepraat. We willen namelijk heel graag 3 mensen van de werkplaats naar Nederland halen voor een paar weken om ze te laten zien hoe wij in Nederland werken. Hij heeft uitgelegd hoe we dat het beste kunnen doen. We zijn meteen aan de gang gegaan om dit in werking te zetten. Verder hebben we een NiMa-korset aangepast. De patiënt was er niet tevreden over. Het was ook aan de grote kant achteraf gezien. We hebben er dus een pand uitgehaald en we hebben de metalen ingekort. Toen was de patiënt weer tevreden.

Dinsdag 16-12
Vandaag hebben we met John een NiMa-korset pasklaar gemaakt. En we hebben onze tekening voor de prothesehand aan de metalworkshop gegeven en die hebben een heel mooi prototype gemaakt. Nu moeten we nog hopen dat we voor dat we gaan nog een patiënt kunnen vinden om uit te proberen of het ook echt werkt. Maar of dat lukt weten we niet, want we hebben nog maar 11 dagen op stage.

Woensdag 17-12
Vandaag hebben we John geholpen met het aanpassen van een korset(geen NiMa) en we hebben een NiMa aangemeten en het patroon getekend. Verder hebben we nog een NiMa afgeleverd. Dit korset zat heel mooi.

Donderdag 18-12
Vandaag hebben we samen met John het 10de NiMa-korset gemaakt. Dit is de mooiste tot nu toe. John was ook erg trots op zichzelf. We hebben het korset ook afgeleverd aan het eind van de middag en daar was de patiënt erg blij mee want dan kon ze eerder naar huis.

Vrijdag 19-12
Vandaag zijn we alleen naar SOPD geweest. Daarna zijn we naar de stad gegaan om wat boodschappen te doen en te kijken of de pakketjes van onze mama’s er al waren. Maar helaas waren die er nog niet.

Zaterdag 20-12
Vandaag konden we lekker uitslapen. We moesten pas om 1 uur bij Petrina zijn. Dus wij om 1 uur richting Petrina, maar ze was niet thuis. 2 leraressen van de school zouden komen om ons aan te kleden voor het introductiefeest. Om half 3 waren ze er eindelijk. Ze hadden ons vrij snel aangekleed. Toen op weg naar de taxi. We waren een hele attractie. Iedereen kijken en roepen dat we er ‘smart’ uit zagen. We hebben bijna een ongeluk veroorzaakt door alle mensen die naar ons aan het kijken waren. Ze zien niet zo vaak blanken in traditionele Ugandese jurken. Die ze Gomesj noemen, ik weet niet of ik het goed schrijf. Op een gegeven moment komt er iemand voorbij die vraagt of hij een foto van ons mag maken om aan zijn dochter te laten zien. Gelukkig kwam de taxi toen ook snel. Op het feest werden we natuurlijk ook uitgebreid bekeken en ze denken hier allemaal dat we Amerikanen zijn want dan wordt er gevraagd hoe het met Obama is. Toen zijn we ergens gaan zitten. Het feest was ervoor om de families elkaar te leren kennen. Het duurde allemaal heel erg lang, dat vonden de leraressen waarmee we waren, Margaret en Linda, ook. Er worden allerlei kado’s gegeven aan de familie van de bruid. Dat is de manier om de familie van de bruid te bedanken voor de tijd dat ze voor haar gezorgd hebben. Zo werden er een heleboel kratten drinken gegeven, kilo’s zout, nog meer kilo’s suiker, liters kookolie, kilo’s rijst, koffers, een eettafel met stoelen en nog veel meer. Daarna was het tijd voor het uitwisselen van de ringen en daarna het aansnijden van de taart. Toen dat allemaal gedaan was, in het Luganda, we konden er dus niks van verstaan… Was er nog eten voor iedereen. Morgen is de echte bruiloft. Soms zit daar een week tussen, maar in dit geval gaan ze morgen echt trouwen.

Dat was het weer voor deze keer,

Liefs Mariska